Het volledige verslag van Joshua Tree

Zoals beloofd een verlaat maar vollediger verhaal over onze reis van 27 mei.

Gisteren begon de dag met stralend weer, het zonnetje scheen uitbundig en na de opstartrituelen kuieren we richting zwembad. Daar blijkt een lekker en uitgebreid ontbijtbuffet te staan en we scheppen lekker een bordje vol (en daarna nog een). Genietend zitten we naast het zwembad en af en toe scheert er een vogeltje over van een ons onbekende soort. Dan ontdekken we de kolibries, ook die zijn hier vertegenwoordigd en al etend proberen we ze te fotograferen. Dat is een paar keer gelukt.

Om 9 uur pakken we onze auto, checken uit en stellen tomtom in voor Joshua Tree. Natuurlijk hebben we onze zipzakje gevuld met ijs om ons drinken lekker koel te houden. Als we aanrijden is het al 24,4 graden Celsius. De reis verloopt voorspoedig en om tien voor elf staan we bij het Visitor Center te bakken in de zon (27,8 C).

We krijgen al een parkplattegrond en ik schaf een (onmisbaar) petje en een (gerecyclede) tas aan van het park.

Bij de Park Entrance kopen we de Parken Jaarpas (nog steeds $ 80) en mogen er in. Ons eerste echte Nationale Park in 2016. Het is een prachtige rit met veel stops, lizzards, vogeltjes en uiteraard de Joshua Tree (overigens een struik en geen boom) en Cholla cactussen. We fotograferen de Skull Rock, een Indian Cave en beklimmen (met de auto) de Kee View Pass. Een geweldig mooi uitzicht waarbij je Palm Springs zou kunnen zien als het niet zo heiig was.

Vandaar rijden we toch maar terug richting de doorgaande route door het park, want we moeten nog een stukkie. De laatste echte stop is bij de Cholla Cactus Garden, waar we in de zinderende hitte tussen de cactussen lopen. Het is zo warm dat mijn fototoestel ineens "hangt". Alleen de batterij eruit en erin brengt hem weer tot leven.

Dan maar echt verder naar de Interstate 10, richting Blythe. Helaas kent Tomtom het adres niet maar wel het dorp en aangezien ik er al een keer geweest ben hoopte ik dat we het hotel zo konden vinden. En jawel, na wat gezoek kwamen we aan bij Best Western Sahara (35,6 C) en werden we door de niet zo vriendelijke dame aan de receptie doorverwezen naar kamer 128. Een wat gedateerde kamer maar wel met alles wat we nodig hebben. We zetten eerst een bakje koffie en kuieren maar weer terug naar de receptie want internet doet het niet. En dat op vakantie. Kunnen we niet hebben :)  Maar het blijft tobben.

Op Maps kijken we wat er aan vreetschuren in de buurt zijn en we zoeken Sizzlers uit, een typisch Amerikaans restaurant. En dat klopt. Wat daar aan overgewicht over de stoelen puilt, wil je niet weten. Maar het moet gezegd, het eten is prima. En de afleiding idem dito. We pakken een lekker stukje kip, met groenten, een bord salade waar je u tegen zegt en omdat ik 60 ben kregen we het drinken gratis. We mochten ook nog een ijsje gaan pakken maar dat hebben we maar laten zitten. Al met al een prima eetgelegenheid.

Op de wandeling terug (iets van 5 minuten als je doorloopt) hebben we foto's staan maken en zijn we neergestreken op de ligbedden naast het zwembad. Het is inmiddels donker maar de temperatuur is heerlijk en onder de wuivende palmenbomen hebben we na liggen mijmeren.

Tegen negenen waren we terug op onze koele kamer waar de airco continu staat te loeien en laten we na het douchen de boel voor wat ie is en duiken zeer vermoeid ons heerlijke bedje in.

Ton