gigantische giganten

Als we om 7:30 wakker worden en moeizaam opstaan schijnt, hoe kan het ook anders, de zon weer uitbundig. We pakken al vast wat in en zetten koffie. Dan met de auto naar beneden voor ons ontbijt langs de weg, hopelijk weer met eekhoorn als begeleiding.

We bestellen voor Trudy een Bagel Cream Cheese en ik pak Vanilla Pancakes. Ik krijg er 3, lekkere fluffy met syrup en boter. Rara, er zitten ook nog 3 plakken bacon bij. Lekkere combinatie. Het smaakte heerlijk maar de eekhoorn liet verstek gaan.

Daarna werd het snel drukker en zijn we de winkel ingegaan voor broodjes, bananen en een cakeje voor noodgevallen. Dan terug naar de kamer en alles inpakken, ijs in de zakjes en uitchecken. Tegen tienen vertrekken we met 21,1 Celsius naar het Sequoia National Park. We voeren in tomtom Lodgepole Visitor Center in en de weg daar naar toe is weer gigantisch mooi. We bezoeken het Visitor Center, de winkel en de rest. Het is wel druk maar daar proberen we ons maar niet aan te storen. We hebben in ieder geval overal een parkeerplaats.

We stoppen bij de General Sherman, pakken een broodje en koude frappucino en lopen het trailtje daar naar toe en terug. Het is een flinke klim maar we doen het toch maar. We gaan naar de Moro Rock en de Tunnel Log en genieten van die enorme bomen. Het is ook prachtig weer, niet te warm en volop zon. Onderweg pakken we veel turnouts om al die snelle jongens met haast achter ons door te laten, wij rijden rustig en genieten volop. Dan een stop bij de Hospital Rock met de petroglyphen, we ontdekken er nog meer aan de achterkant.

Toch gaat de tijd snel voorbij, de weg is niet heel lang maar kost veel tijd door alle stops die we maken en het feit dat we vaak niet de maximum snelheid aanhouden. Ik lig vanavond nog te sturen, ontelbare bochten. En we zijn op ruim 7000 foot geweest.

Om een uur of vier zijn we eindelijk bij het Visitor Center aan de zuidkant. Inmiddels is het 35,6 C. We hebben vandaag 55 mijl in een Nationaal Park rondgereden. Eigenlijk meer want na het Visitor Center sturen we nog een mijl of 5 met continue dichtklappende oren naar beneden. Dan is de lol er een beetje af en rijden we een heel stuk door een streek met boomgaarden, wijnranken en ander spul. Ik kon nog precies aanwijzen waar Marlies en ik een keer sinaasappels hebben gejat (overigens smaakten die voor geen meter).  In Three Rivers hebben we honger en gaan we naar de Mexicaan waar Marlies en ik al een paar keer hebben gegeten toen we daar logeerden. Daar was gelukkig nog niks veranderd. Zelfs de temperatuur niet, 38,3C. In Casa Mendoza drinken we Orange Juice en Lemonade en pakken we 2 small combo plates die voor ons nog te groot zijn. Helaas moeten we restjes terug laten brengen naar de keuken. We vertrekken met dikke buik om 17:30. Dan moeten we nog naar Porterville, 45 mijl verder.

Langzaam gaan de kleine wegen over in snelwegen en loopt de temperatuur buiten op naar 38,3C. De omgeving wordt minder mooi en we zijn het een beetje moe. Blij als we er zijn. Tomtom en de auto doen hun werk keurig en tegen half zeven zijn we met 38 Celsius (het voelt als 45 C) bij de Best Western Plus Porterville Inn in Porterville. We krijgen een keurige kamer, nummer 127 op de begane grond met uitzicht op zwembad. Bij het parkeren van onze auto bij de ingang probeer ik een flesje frisdrank te vermijden wat net in mijn parkeervak ligt. Helaas, ik rijd er overheen, het flesje barst open en de auto naast ons is nu helemaal oranje van de frisdrank. Oeps.

Op de kamer gaat snel de airco aan, herpakken we onze koffers, laden de accu’s weer op van zowel de apparatuur als van onszelf, pakken een bakkie koffie en saven al onze foto’s en films. Morgen rest een lange rit van Porterville naar Los Angeles naar Alamo waar we onze auto terug gaan brengen en naar het hotel verkassen voor de laatste dagen. Vreemd genoeg zijn we al een beetje aan het afbouwen en leven toe naar ons vertrek over een paar dagen.

​Voor vanavond is het genoeg geweest, en ik beloof niet dat er vandaag nog foto's op komen. Anders morgen. Het is laat en we zijn moe. Tot morgen, see you later alligator. Hmmm, slaat eigenlijk nergens op.

Ton