Saai, maar wel enerverend

Om 7:30 loopt de wekker af, al hebben we die niet nodig. De zon is al lang op en we lopen het trailtje naar ons ontbijt. Dit is een lekker uitgebreid ontbijt met warme wafel en zo. Aldus gesterkt hebben we gepakt, de koelbox leeg achtergelaten bij de ijsmachine, rommel opgeruimd en zo goed en zo kwaad als het gaat de auto van binnen wat gepoetst met behulp van een stapel servetten. Dan uitchecken en tegen half tien vertrekken we met 27,2C en 25.324 miles op de teller. Het voelt al aardig warm.

Onderweg rijden we door graanvelden, zover je kijken kunt, afgewisseld met boomgaarden en fruitkwekerijen. Lange rijen boompjes vol met fruit. Soms een wijngaard er tussendoor. Weer een heel ander landschap dan we gewend zijn. Dan worden we ineens getrakteerd op lange rijen, maar nu van ja-knikkers. Allemaal oliepompers. Zoveel hebben we er nog niet bij elkaar gezien, en alle pijpleidingen blinken nog alsof ze nieuw zijn.

Even later stoppen we bij Shell voor 2 belangrijke dingen: benzine voor ons trouwe vervoermiddel (die overigens iedere keer laat weten dat ie ook verse olie nodig heeft) en een Cappucino French Vanilla voor de bestuurder.

Verder met de geit, alsmaar rechtdoor, lange snelwegbanen, drie tot 6 naast elkaar en met flinke stijgingspercentages. Langs de weg staan waterpunten om autoradiateuren bij te vullen. Het is heet en saai, alsmaar in rijen over de snelweg van Porterville via Bakersfield naar Los Angeles, waar het steeds drukker wordt. Dan schuiven we aan in een file, langzaamrijdend vorderen we. Alleen moet Trudy nodig naar het toilet en laten we nou al mijlen lang niks zien. Uiteindelijk schuif ik een paar banen naar rechts en pak de afslag Wilshire Blvd. Nadat we een tijdje zijn rondgereden in deze dure wijk zien we een Chevron tankstation met toilet (wel binnen de sleutel vragen). Een verlossende stop met 24,4C. We moesten van Alamo toch binnen 10 mijl van het inleverpunt af tanken, dit was 8 mijl, dus dat is ook weer geregeld.

Verder gaat de reis, als we de snelweg weer opschuiven rijdt het net iets beter door. Gelukkig vertoond tomtom geen kuren en om een uur zet hij ons netjes af bij het inleverpunt van Alamo. De milestand is 25.488. Dat betekend dat we deze vakantie 3.345 mijlen hebben gereden, oftewel 5.383,256 nederlandse kilometers. We zetten hem in het aangegeven rijtje en laden hem leeg. Effe een laatste check of we alles hebben en met een traan in onze ogen zien we hem wegrijden. We krijgen een afleverbonnetje, alles is in orde. Dan naar binnen naar de servicebalie, daar mochten we bellen naar het hotel voor de shuttlebus. Helaas, jammer dan, ze halen ons alleen op bij het vliegveld, niet bij Alamo, dan moeten we met de pendel eerst naar het vliegveld, daar opnieuw mobiel bellen en dan wachten totdat die bus een keer komt. Nou, we weten het nog van de vorige keer, dat wordt dus een taxi. Als we bij de taxistandplaats aankomen zit de eerste chauffeur net de krant te lezen en stuurt ons door naar nummer twee, die net komt aanlopen. Die wil ons wel brengen voor $ 25,00. Oké, alle bagage er in en met arko, oftewel alle ramen kunnen open, in volle vaart naar ons hotel. Aardige chauffeur, hij kwam uit Sierra Leone via Tjechië en is hier nu blijven hangen als taxichauffeur. Hij is wel een van de weinigen hier die van Nederland gehoord heeft en weet waar het ligt. Maar dat komt omdat hij van nederlands voetbal houdt. Hij zet ons netjes af voor de deur van het hotel, incasseert en geeft netjes een hand. Wij zijn er in ieder geval. We checken in en krijgen kamer 318, een nette kamer en de airco gaat meteen aan. Ook wifi werkt meteen en snel, dus een van de eerste dingen, buiten het aanzetten van de airco, is het plaatsen van de foto’s van gisteren wat in Porterville niet meer lukte. Nu gaat het als een trein. Dan even rusten en om 16:15 besluiten we om een stukje te gaan lopen. Helaas zitten we in een deel van Los Angeles wat Mexico heet, lijkt het wel. Het tettert tegen elkaar en we verstaan er geen bal van. Er is verder ook niks te beleven, alleen zit tegenover ons een $ 0,99 winkel, alles kost daar $ 0,99 of een veelvoud daarvan. We kopen lekkere nectarines (zak voor $ 0,99) en twee blikjes van de onvolprezen kleine worstjes, inderdaad, 2 voor $ 0,99. Ze verkopen er vanalles, het lijkt de Action wel.
Met onze boodschappen in de hand koersen we op het restaurant in ons hotel af. Het is per slot van rekening bijna vijf uur. We bestellen jus d’orange en lemonade, Trudy varkensvlees, puree en groenten en ik lekker een soort nasischotel met kip en taugé, ei en nog veel meer. Ik kan goed eten maar hier kom ik niet doorheen. Dit was een portie voor 2 personen, tenminste volgens Europese begrippen.

Daarna terug naar de kamer, raam open, koffie drinken en alles voorbereiden voor morgen, als we de Tour door Los Angeles gaan doen met onze privéchauffeur en reisleider Kevin. Die is er al om 8 uur ’s morgens dus dat wordt een vroegertje.

​We horen net op de tv dat op Wilshire Blvd een flinke boom is omgevallen. Wel raar, want de laatste tijd gebeurt er vanalles als wij er net zijn geweest. Branden in Arches en Sequoia enzovoort. Toeval nietwaar?

Voor nu welterusten en hopelijk tot morgen. Byeeeeeee.

Ton