Amerika, land van uitersten

Hallo People. ...vanmorgen hebben we ons eigen ontbijtje genuttigd in onze kamer. Het is onze uitrustdag, maar nu ik dit schrijf,  om half vijf s'avonds, zijn we total loss. We zitten  hier op een hoogte van achtentachtig honderd voet,  ca twee en een halve km hoogte. Het is wat bewolkt als we op ons gemakje het park inrijden, en het is maar 15 graden. Al meteen in het begin van het park zagen we die prachtige prairiehondjes en pronghorns. We reden helemaal naar boven om vandaar de uitzichten een voor een terug naar beneden te nemen.  Zo moet je eigenlijk beginnen.  Helaas scheen juist vandaag de zon niet zo. Het was toch prachtig,  hier had ik op gehoopt, adembenemend.  En telkens als de zon er even tussendoor piepte, knipte ik alle foto's opnieuw.  Dan is dat rood gesteente veel warmer.  Na drie uren onderweg,  de weg heen en terug was eenenzestig kilometer, hebben we het laatste punt overgeslagen om eerst wat te gaan eten in Ruby s restaurant. Een kopje soep of zo.  Tja, je kent Amerika Met onze doggybag hebben we ons eten voor vanavond ook al.  De temperaturen liepen onderweg op tot 18 en 19 graden.  Hier in het begin van het park,  waar ons hotel ligt en wat een compleet dorp is, geeft de thermometer 30 graden aan. Het verschil is tamelijk groot.  Vermoeid besloten we de rit af te maken,  maar eerst even door het dorpje gekuierd, toen de berg op tot de afslag inspiratiepoint,  die we prompt voorbij reden.  Dus na een lang extra stuk gereden te hebben,  zijn we gedraaid en terug naar het punt gegaan waar je het amfietheater ziet.  Dit was het.  Amazing,  breathtaking , awesom .maar helaas geen zon.  Jammer. In de verte regende en onweerde het,  hier was het droog.  Dus niet klagen.  We besloten om niet tot de top omhoog te klimmen, omdat we het niet helemaal vertrouwden . Even gewacht tot het wat lichter werd en toen als gekken geprobeerd het vast te leggen. Daarna afgebrand,  hebben we ons autootje ook wat te drinken gegeven,  en french vanilla cappuccino gekocht, om op onze kamer te nuttigen. We willen vanavond eigenlijk nog wild gaan spotten, maar nu ik hier het verslag zit te schrijven knalt buiten ineens een onweer en regent het. De tweede slag was zo hard, en nu doet Internet het niet meer.  Word vervolgd. 

We zijn toch nog het park ingereden en hebben een prairie hondje, hert, en vele pronghorns gezien.  Op de terugweg stak er een pronghorn over een liep mooi langs de weg mee.  Toen kon Ton even helemaal los gaan met foto's maken.  Nu zijn we met ons huiswerk bezig;  dit verhaal en de foto's,  dan lekker douchen en bedje.  Morgen naar Zion.  Bye bye