Opnieuw zandhappen

Hello people, hier ons volgende avontuur. Vanmorgen zijn we in alle vroegte opgestaan om de zonsopgang mee te maken. Na korte tijd liet hij zijn eerste straaltjes al voorzichtig zien en kwamen van alle kanten de klikjes van de fototoestellen. Wij zijn hier niet opvallend met onze camera's. De zon kwam steeds hoger en wij probeerden uiteraard die ene prachtige foto te maken, wat resulteerde in vele gelijke opnames. De ene een beetje meer zon en minder silhouet, en dan weer wat meer kleur. Maar het is een leuke hobby. Toch nog even onder de lakens gekropen om wat uurtjes erbij te maken. Maar dat lukte dan weer iets minder. Het mag de pret niet drukken, want wij moesten toch om tien uur op de P zijn voor onze toer door de Vallei. Dus na de nodige ochtendrituelen, zijn we naar het restaurant getogen en voor slechts 8 doller pp hebben we gegeten als de besten. Luxe, Ton uiteraard zijn bacon en pancakes, en de rest..... Na dit smakelijke ontbijt zijn we richting P gegaan, alwaar onze gids al klaar stond. Ton was eerst teleurgesteld dat we een open busje hadden, maar achteraf was het een heerlijke ervaring, temeer daar we er maar met tweeën in zaten. (Dit hadden we gereserveerd). Ook onze gids was geweldig. De indianen hier zijn zeer commercieel, maar onze gids Jones was nog echt een trotse, rustige, en lieve man, die gaandeweg steeds opener werd naar ons en ons overal foto's liet maken en alles vertelde van het ontstaan en de leefwijze van de mensen aldaar. Niet de namen die er voor de toeristen aan de rotsen gegeven zijn.  Dat is ook niet belangrijk. Ik geloof dat hij wel lol in deze twee foto schietende toeristen had. Het was overweldigend en alhoewel ik veel foto's gezien had van Ton, dacht ik dat dit het minst indrukwekkend zou zijn. Ik moet mijn mening herzien. Dit staat in mijn top drie. Het was in zijn geheel perfect en op de terugweg kwamen de karretjes volgepropt in files eraan, terwijl wij deze route zonder een te grote meute hebben kunnen maken. Onze aardige gids was verbaasd over de welverdiende fooi, maar het was het waard. Het is zoveel meer dan deze drie welbekende Mittens. Het is de sfeer van de indianen vroeger in een prachtige droge omgeving. De 15 indianenfamilies die hier nog wonen moeten hun water elders halen, maar ze hebben wel zonnepanelen voor de nodige huidige zaken, zoals een beetje elektriciteit voor die onmisbare smartphones. Er zijn hier nog coyotes, chipmunks en ratelslangen. iiieh. Geen hand in een holletje steken, dan is het gedaan. En dat er dan nog zoveel groeit, afijn...de foto's spreken voor zich.  Even een kleine vermelding voor sommigen, er zijn niet weinig foto's, maar je moet op foto's boven in het balkje zelf klikken en dan krijg je er wel genoeg denk ik. Na vanmiddag lekker geluierd te hebben, gaan we straks eten en word dit weer vervolgd....Bye bye      
 

Trudy

​Vervolg:

Het eten was weer heerlijk, met een tafeltje aan het raam, zodat we de steenhompen steeds in de gaten konden houden. Daarna op weg naar het Visitors Center om een kaart van Monument Valley op te halen. Helaas alles gevonden behalve de kaart. Dan maar naar de kamer en even uitrusten van het eten. Bakje koffie erbij en genietend zitten we op het terras in afwachting van de zonsondergang, die we vandaag weer willen bewonderen. Als het zover is bekijken we eerst de achterkant waar de mittens staan, en als laatste gaan we naar het balkon op de derde verdieping aan de voorkant om het zakken van de zon gade te slaan. We zijn niet de enigen die van het schouwspel willen genieten, het is behoorlijk druk. Maar de zonsondergang is magnifiek. Vervolgens weer naar de kamer om de foto's op de site te plaatsen, zodat jullie een beetje kunnen meegenieten.

Ton

Ps, ook al staan de originele foto's keurig op volgorde, deze site gooit ze allemaal op willekeurige volgorde. Excuses.